İnsan Ne İle Yaşar?

Kurban Kardeşliği II Gezisi Sona Erdi

Tematik gezilerin öncüsü olan derneğimizin yurt dışı gezilerinin altıncısı olan "Kurban Kardeşliği II" gezisi katılımcıları yurda döndü.

Geziye on sekizi Türkiye'den, biri de Sırbistan'dan olmak üzere toplam on dokuz eğitimci katıldı.

Gezi çerçevesinde Sırbistan'ın Preşova vadisinde Buyonovaç ili ve köylerinde yaşayan ihtiyaç sahiplerine 35 hisse Kurban dağıtıldı. Kurbanlarını Sırbistan'daki kardeşleriyle paylaşan katılımcı ve Öncü Eğitimcilerin gönüllüsü olan hayır sahiplerine teşekkür ederiz.

Gezi ile ilgili duygu ve düşüncelerini bizimle paylaşan katılımcılarımızın yazılarını aşağıdan okuyabilirisiniz.

Geziyle ilgili albüm ve yorumları Sosyal ve Kültürel Etkinlikler Birimi facebook sayfamızı beğenerek takip edebilirsiniz.

DEĞERLENDİRMELER

Erdem ÇAKI

Kurban kardeşliği gezisi Filibe'den başladı. Ercan Lama ile Uluslararası Balkan Üniversitesi'nin tarihini, binanın geçmişini ve önemini ve nasıl gayretlerle ortaya çıktığını merakla ve ilgiyle dinledik.

Üsküp... Sokakları küçük bir anadolu kasabasını andırıyor yürürken. Herkes Türkçe biliyor Üsküp'te. Kendinizi Türkiye'de hissediyorsunuz.

İshak Paşa'dan İsa Bey'e Üsküp'e ne kadar önem verdiklerini farkettik.

Viyana'nın şehir düzenini görünce şehir kurmanın bir sanat olduğunu, sokaklarının temizliğini görünce gideceğimiz çok yolun olduğunu farkettik.

Haçlı seferlerini Ali Çiçek'ten dinlerken Avrupa tarihini bilmeden Osmanlı tarihinin tam anlaşılamayacağını, korunan yeşil alanları görünce yeşili sevmenin ve korumanın insan ruhunu nasıl etkilediğini, soğuk ve kapalı havanın insanı kötümser yapmadığını anladık.

Viyana'da hiç sokak hayvanı olmaması ancak tasmalı köpek gezdirmenin sıradan olması dikkat çekiciydi.

Şehirler ölü toprağı serpilmiş gibiydi. Belki iş saatinde yoklardı, ancak akşam da güzelim şehirde nüfus yok gibiydi. Çocukları Cumartesi Belgrad'da parkta gördük ancak.

Macaristan'ı sonradan Müslüman olmuş bir macardan Harun'dan dinlemek ayrı bir güzeldi. Yağmuru hiç eksik olmadı Budapeşte'nin.

Dilek KOÇ

Geziye başladığım ilk günden son güne kadar heyecan,sevinç, üzüntü, şaşkınlık gibi birçok duyguyu bir arada yaşadım.

Geziye katılma amacım Osmanli'nın Avrupa'da ilerlediği son toprak parçasına ayak basıp, tarihi hissetmek ve izlerine tanıklık etmekti.

Ayrıca Balkanlarda yaşayan müslüman kardeşlerimizle bayram sevincini paylaşıp ibadetimizi değerli kılmaktı.

Gezi süresince bu beklentilerimi düşüncelerimin çok ötesinde bir yoğunlukta yaşadım. Güney Sırbistan'da yaşayan kardeşlerimizin bir müslüman olarak bölgede yaşadığı sıkıntıları, bayram sabahının sevincini bizlerle paylaşmanın nişanesi olan gözyaşlarında tanıdım.

Ilk defa evimden ve yurdumdan ayrı bir bayram geçiriyor olmanın hüznü bende saklı iken, Allah'a teslimiyetin manasını taşıyan kurban ibadetimizin gerçekliğini tam da o anda, o insanlarla yüreğimin derinliklerinde hissetmek tefekküre yönelişti.

"Insan ne ile yaşar?" sorusunun cevabıydı Ibrahim'in gözlerinde gördüğüm cesaret ve hoşgörü. Balkanları adım adım gezerken geçmişten günümüze değişenin taştan topraktan çok ruh olduğuna ve Balkanlarda müslüman olmanın ne mana taşıdığına şahit olmak beni üzse de farkındalığımı artırdı.

Gezi katılımcılarının birbirinden güzel ve anlayışlı insanlardan müteşekkil oluşu, yaklaşık 5 bin km’lik yolu en ufak kırıcı bir olay yaşamadan, neşe ve huzur içinde geçirmemize sebep oldu. Bu durumun sebebinin katılımcıların dernek referansı ile bir araya gelmesi olduğunu düşünüyorum. Çok samimi ve içten bir ortam oluştu. Bu organizasyonda emeği gecen herkese özveri, fedakârlık, nezaket ve anlayışlarından ötürü teşekkür ediyorum.

Çok genç olmasına rağmen Ahmet Hoca’mız disiplin ve çalışkanlığıyla son derece profesyonel bir biçimde gezi programını yürüttü. Özveri ve hoşgörüsü ile bazı zorlukları bizim için kolaylaştırdı.

Diğer emeği gecen arkadaşımız Enver Hoca gezi boyunca sergilediği sabır ve anlayış ile bizlerin en büyük yardımcılarından biri idi. Hiçbir beklentisi olmaksızın sadece yüreğini koyarak bu işi yapan insanların var olduğunu bilmek, insanlara dair umudumu tazeledi. Doyumsuz sohbeti ile uzun ve yorucu yolculukları bile nasıl geçtiğini anlamadan tamamladık. Bize yerini vererek gösterdiği fedakârlığı unutmak ise ne mümkün.

Erdem, Ender, Erdal ve benzeri isimlerin muhatabı güzel insan… Eminim o bile artık adının ne olduğunu unuttu. Türkiye’ye beraber dönemesek de Erdem Hoca’nın yüzünden eksiltmediği gülümsemesini ve yansıttığı pozitif enerjisini de asla unutmayacağım.

İsmail abiye gelince, o bu gezinin en önemli ismiydi bence. Böyle entellektüel birikime sahip şoför mü olurmuş yahu. O bir efsane olarak gönüllerde ve zihinlerde yerini aldı.

Son olarak bizleri sosyal medyada Türkiye’den takip eden ve bir an olsun yalnız bırakmayan Gökhan Bey’e de teşekkür ediyorum. Günün hangi saatinde olursa olsun, paylaşımlarıma anında verdiği cevaplar ile her an bizimle olduğunu ispatlar gibiydi.

Gezi boyunca mutlaka ufak tefek aksaklıklar yasanmışsa da birçok manada öyle doyurucu ve anlamlı bir geziydi ki bunları görmemi engelledi. Buradan güzel dostluklar kurarak ayrılıyorum ve galiba bu her şeye değer. İyi ki Öncü’yü tanımış ve adına anlam katan ‘Kurban Kardeşliği’ gezisine katılmışım. Ömrümce tebessüm ederek hatırlayacağım ve bende derin izler bırakan bu gezinin kendi adıma, amacına hizmet ettiğini düşünüyor ve tekrar tekrar yürekten herkese teşekkür ediyorum.